Het begon met het afstoffen van zijn boeken in mijn kast. Uit die boeken van Laurens van der Post kwam, net als toen ik ze decennia geleden las, een verdwenen wereld tevoorschijn. Een wereld van blanke superioriteit maar ook de verloren wereld van de *Bosjesmannen.

Laurens van der Post werd wereldberoemd door zijn boeken The Lost World of the Kalahari (1958) en het vervolg daarop The Heart of the Hunter (1961).
Zijn beroemdheid dankte hij, net als Adriaan van Dis en Redmond O’Hanlon, niet aan zijn schrijfwerk alleen, maar ook aan zijn optreden in documentaires, waarin hij zich opwierp als voorvechter en beschermheer van de Bosjesmannen, die toen al zo goed als uitgestorven waren. Met die Bosjesmannen vestigde Van de Post zijn reputatie. Of spande hij ze met hun verhaal voor zijn karretje?

Dankzij Laurens’ boeken rijden mijn Zuid-Afrikaanse vriend Johan en ik nu Philippolis binnen. Hier groeide Laurens op, hier ligt zijn as begraven. Het straatbeeld is ouderwets, met hoge schaduwschenkende bomen en Victoriaanse huizen met overdekte veranda’s. Dankzij die witte huizen met groene daken wordt Philippolis het Stellenbosch van de Vrystaat genoemd.

Naast de verharde hoofdstraat, nog steeds Voortrekker-straat genoemd, lopen onverharde wegen. Het is zo’n stadje waar Oom Kobus uit het raam van zijn pick-up hangt om een praatje te maken.
‘Waar komen jullie kerels vandaan? Wat komen jullie hier doen?’

Zo vinden we moeiteloos het huis waar Laurens van der Post opgroeide. Daarin wonen nu Doreen Atkinson en Mark Ingle. Het universitair geschoolde echtpaar is naar beproefd Zuid-Afrikaans recept op verschillende terreinen actief. Doreen werkt bijvoorbeeld samen met Bart de Graaff, bij Zuid-Afrikahuizers geen onbekende. Mark runt onder meer een online boekhandel, met veel Afrikaanstalige geschiedenistitels die naar expats in Australië, Nieuw-Zeeland en de Verenigde Staten gaan.

Meer lezen? Lees hier het hele artikel.