DEON
MEYER

Dag 04

Bezoek aan het bezoekerscentrum van de Cradle of Humankind ten westen van Johannesburg. Hier zijn de tot-nu-toe oudste resten van onze menselijke voorouders zijn gevonden.
Transfer naar onze accommodatie, waarin verschillende Zuid-Afrikaanse culturen zijn samengebracht.

Deon Meyer: Er zijn heel veel verschillende culturen in Zuid-Afrika. Maar als we elkaar verhalen beginnen te vertellen,  worden we gewoon mensen en hebben we iets gemeen. Het is een mooie manier om elkaar in een multiculturele samenleving te leren kennen en respecteren.

DAG 05

Transfer naar Parys aan de Vaal-rivier, die de grens markeert tussen en de provincies Noord-West en Vrystaat.

Parys is een charmant stadje, een weekendbestemming voor inwoners van Johannesburg en Pretoria, met restaurants, galerietjes en antiekwinkeltjes.

Diner op de oever van de Vaalrivier.

Deon Meyer: De route van jullie groepsreis is perfect. Ik zou er niks aan veranderen. Deze reis neemt mensen mee naar veel Zuid-Afrikaanse plaatsen waar ik van hou.
Mijn boeken zijn een redelijk getrouwe afspiegeling van de Zuid-Afrikaanse maatschappij, en die is zeker niet duister. Zuid-Afrika is prachtig en licht en er wonen geweldige mensen.

DAG 06

De Vredefortkoepel is de oudste en grootste krater op aarde, miljoenen jaren geleden veroorzaakt door de inslag van een meteoriet.
Door zijn enorme afmetingen en door erosie is de krater vanaf de aarde niet duidelijk zichtbaar.

Koorts: In de Vredefortkoepel verschuilen Nico Storm en zijn vader zich, eerst op een camping en daarna in grotten, om van hun besmetting met het virus te genezen.

DAG 07

In Kimberley zien we bij de voormalige diamantmijn het grootste door de mens gemaakte gat op aarde. Ook bezoeken we het San Rock Art Center, op een heuveltop waar de oorspronkelijke bewoners van het land op stenen hun tekeningen achterlieten. De route loopt verder langs Koffiefontein en plekken in de stad Bloemfontein die in Koorts figureren.

Koorts: Oom Meklein, nazaat van de San, leerde Sandra Bergman spoorzoeken. Volgens Meklein was de Koorts een straf van de aarde zelf.
In Koffiefontein werd Nico’s vader, Willem Storm, bij het benzinestation door honden gebeten.
In Bloemfontein komen we ook langs plekken die in Koorts figureren.

DAG 08

Vandaag zijn we omringd door de uitgestrektheid van de Karoo-woestijn. Op onze route liggen Trompsburg en de Gariepdam, die ook in de roman Koorts voorkomen.

Koorts: De idealen van Willem Storm vallen niet bij alle bewoners van Amanzi in goede aarde. Bijna de helft volgt pastor Nkosi Sebego naar de nieuwe nederzetting New Jerusalem bij de Gariepdam in de Oranjerivier.

DAG 09

Philippolis is een van die plattelandsstadjes waar de bewoners zelf de handen uit de mouwen steken om orde op zaken te stellen. De historische gebouwen zijn daardoor netjes onderhouden. Naast de kerk ligt het Laurens van der Post Memorial Center, waar de herinnering aan een van Zuid-Afrika’s beroemdste schrijvers wordt bewaard. Het stadje heeft een paar eettentjes en galerietjes, waaronder het Karoo Artist Café van schrijfster Julliette Whelpton. We ontmoeten in Philippolis allerlei interessante mensen.

Koorts: Hennie Flaai vliegt over de prachtige R717, zo’n zestig kilometer ten oosten van Amanzi. Net buiten het volledig levenloze en verlaten dorp Philippolis zien de vliegeniers de KTM-motorrijders Philippolis binnenrijden, tot ze verdwijnen onder de grote bomen van de hoofdstraat. Het is het eerste bewijs van bendeactiviteit in bijna een jaar. De volgende dag rijden de trucks uit Amanzi met de Spotter-teams Alfa en Bravo naar Philippolis en Jagersfontein, Bethulie en Springfontein, Trompsburg en Reddersburg. Ze vinden niets.

DAG 10

Het dorp Orania heeft een omstreden reputatie. Tijdens een rondleiding door de “Afrikaner volksnederzetting” kan iedereen er zelf een mening over vormen.
Orania en Vanderkloof hebben niet zo te lijden onder verloedering en misdaad als andere plaatsen in Zuid-Afrika.
Je kunt Orania ook zien als een soort Amanzi voor Afrikaners, met de Voortrekkers uit de Afrikaner mythologie als de Overlevers uit Koorts.

Koorts: Orania was de laatste buitenpost van apartheid. Volgens Willem Storm deelden de meeste bewoners van Vanderkloof stiekem de Orania-ideologie van alleen blanken of alleen Afrikaners. Maar ze willen niet hetzelfde stigma als Orania opgeplakt krijgen.

DAG 11

Via Luckhof rijden we naar de “Karoo-rivièra” Vanderkloof aan de Oranjerivier, op de grens tussen de provincies Noordkaap en Vrystaat. Vanderkloof, het gelijknamige stuwmeer en de omringende oevers zijn het epicentrum van het Koorts-verhaal en decor van talrijke scenes uit het boek. We nemen er uitgebreid de tijd om met eigen ogen de plekken te bekijken die Deon Meyer heeft beschreven.

Koorts: Op weg naar Vanderkloof komen we over de Havenga-brug en langs Luckhof, waar zich ook belangrijke gebeurtenissen in Koorts afspelen. Vanderkloof is Amanzi: het kloppende hart van Koorts. Vanderkloof is de beste plek in het hele land voor een nieuw begin, zegt Willem Storm tegen zijn zoon Nico. Hier is alle benodigde structuur.

Deon Meyer: Ik koos Vanderkloof als de plek waar Amanzi zou komen. Ik deed een heleboel onderzoek naar wat een gemeenschap nodig zou hebben, praatte met een boel hele slimme mensen, en realiseerde me uiteindelijk dat Vanderkloof waarschijnlijk de perfecte plek was.

DAG 12

Zonder de N1 was Hanover nog onbeduidender dan het nu is. Maar dankzij die snelweg heeft het dorp twee benzinestations en twee hotels.
Na de R398 brengen onverharde wegen ons dwars door de Karoo naar Nieu Bethesda. Dat dorp in het midden van niets is geliefd bij rustzoekers en kunstenaars en heeft een bescheiden toeristische infrastructuur, waaronder een museum met San-artefacten en fossielen die hier zijn gevonden.

Koorts: Sofia Bergman loopt over de boerenweg waar haar vader dol op was. Op de veranda van een verlaten boerderij brengt ze de nacht door en hoort en ziet ze de helikopter. Een zadeljakhals loopt ’n eindje met haar op, de reisgenoot waar Sofia en Nico Storm later het Jaar van de Jakhals naar noemen. De N1, het voormalige “gekkenhuis”, is doodstil, net als Hanover. Sofia overnacht in het verlaten Hanover Lodge Hotel.

DAG 13

Langs het Camdeboo nationale park met z’n schitterende bergen van de Valley of Desolation en Spandaukop rijden we naar Graaff-Reinet, als vierde stadje door de VOC in Zuid-Afrika gesticht. De gevels van de oudste huizen staan langs straten die zo breed zijn dat een ossenkar en kon keren. Onze volgende halteplaats is Victoria-Wes, een pleisterplaats middenin de Grote Karoo. Het Apollo-theater fungeert daar als oase van cultuur in de woestijn.

Koorts: In Graaff-Reinet zien Willem en Nico Storm en zwarte man op een ladder, die bezig is de kerk te beschilderen. Ook op de witte gevels van het Camdeboo-hotel, de voormalige Drosdy, heeft de kunstenaar een kudde heel realistische Nguni-koeien geschilderd. De schilder wil niet mee naar Vanderkloof. Hij wil bij zijn kunst blijven. In Victoria-Wes vinden de Spotters niet de verwachte vijand, maar de groep van 600 Westkusters verdreven uit Lambertsbaai op weg naar Amanzi. De ontmoeting is in Melton Wold, een voormalige vakantieboerderij.

Deon Meyer: Ik kan mee eerlijk gezegd niet herinneren hoe ik op het idee van die Nguni-koeien in Graaff-Reinet kwam. Soms gebeuren er tijdens het schrijfproces magische dingen.

DAG 14

Vanaf Melton Wold rijden we naar Loxton. Deon Meyer zette dat Karoo-stadje op de kaart. Hij gebruikte het in verhalen, als decor voor een filmscript, kocht er een huis en organiseerde er evenementen.
Na Loxton rijden we verder westwaarts door het indrukwekkende oerlandschap van de Karoo. Hier trokken duizenden jaren de Khoisan rond, totdat de Europese kolonisten de grond in bezit namen en er hun boerderijen en kerken bouwden. Het plaatsje Calvinia werd genoemd naar de christelijke kerkvader Johannes Calvijn.

Koorts: Hennie Flaai zet Sofia Bergman en Nico Storm af bij Calvinia. Vanuit dat stadje moeten ze in drie dagmarsen Wupperthal bereiken. Daar gaan ze op zoek naar de helikoptermoordenaars, de vijanden van Amanzi.

DAG 15

Na Calvinia verlaten we de asfaltweg en volgen we over de onverharde R355 het spoor van Sonja en Nico via de Botterskloof over de Doringrivier en de Pakhuispas. Daarna brengt een volgende onverharde weg ons door het ruige landschap van de Cedarbergen naar Wupperthal. Deze Moravische missiepost werd in de eerste helft van de 19^de eeuw gesticht door Rijnlandse zendelingen. In Wupperthal is de natuur oppermachtig en wordt op bescheiden schaal tabak en rooibosthee verbouwd. Ook is het dorpje bekend om de kwaliteit van de veldskoene die hier worden gemaakt.
Via bloemenstad Clanwilliam bereiken we aan het eind van de middag de havenplaats Lambertsbaai aan de Atlantische Oceaan.

Koorts: In een verlaten hoeve aan de Doringrivier brengen Sofia en Nico de nacht door. Ze vertellen elkaar verhalen bij een vuurtje. De volgende morgen steken Nico en Sofia de Doringrivier over en zien op de weg sporen van een luipaard. Na een paar uur komen ze op asfalt, bij de afslag naar Wupperthal.
Lambertsbaai was na de Koorts ook een nieuwbeginpunt, dankzij het voedsel uit zee.  Elk jaar was er meer vis en kreeft, je kan zien hoe de zee weer helemaal goed komt. Want er zijn minder mensen die vis vangen. De Koorts was eigenlijk goed voor de wereld.

DAG 16

Richting zuiden wordt het steeds drukker. In plaats van ’n enkel dun lijntje op een aardkleurige achtergrond komen er steeds meer wegen en plaatsnamen op de kaart. Bezienswaardigheden. Infrastructuur. Hedendaagse beschaving.

Stellenbosch werd voor de VOC in 1679 gesticht door gouverneur Simon van der Stel, als tweede stad in Zuid-Afrika na Kaapstad. Stellenbosch is beroemd om de witte gevels in Kaaps-Hollandse stijl. Om de universiteit. Om de wijngaarden die in de heuvels langs de Eikenstad liggen. Om de kunstgalerijen, de wijnboetieks, de restaurants, de levensstijl.

Deon Meyer: Mijn vader vertelde ons over Stellenbosch. De spectaculaire bergen, de straten met eikenbomen erlangs, de pittoreske watergoten, de prachtige oude Kaap-Hollandse architectuur, de sereniteit van de Eerste Rivier. Ik was begin twintig toen ik op een motorfietsreis eindelijk zelf Stellenbosch leerde kennen. En het was precies zoals mijn vader had beloofd. Historisch, prachtig, stijlvol. Magisch.

DAG 17

Vanaf Stellenbosch is het maar zo’n vijftig kilometer naar Kaapstad. Hier begon de Nederlandse kolonisatie van Zuid-Afrika en eindigt het verhaal van Koorts. Kaapstad kroont iedere Zuid-Afrikaanse reis met het onwaarschijnlijk mooie decor van de Tafelberg, Seinheuwel en Leeukop. Aan de kust liggen plaatsjes als Groenpunt, Kampsbaai, Clifton en Houtbaai tussen hemel en aarde. De Moederstad fungeert als achtergrond in meerdere verhalen van Deon Meyer.

Koorts: Aan boord van een schip in het Duncan-dok van Kaapstad ontmoet Nico zijn moeder Amelia.
Sofia Bergman: We zijn in Kaapstad, in de haven, daar is de Tafelberg, recht voor me, zo mooi! En daar ligt een schip, een groot schip, dat bezig is om te vertrekken. Op het schip staat Nico bij een vrouw. En dan zie ik: daar springt Nico in het water, daar duikt hij van het schip af, en hij zwemt naar de kade. En dan gaan we Nico halen.

DAG 18

Na het ontbijt nemen we afscheid van elkaar.
Einde van de Deon Meyer Groepsreis Koorts Spoor.

Terugreis naar Nederland of voortzetting van uw reis in Zuid-Afrika op eigen gelegenheid. Wij helpen u daarbij graag.